به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

جیمز وب برای جلوگیری از برخورد ریزسنگ‌ها، تنظیمات رصدی خود را تغییر می‌دهد

تاریخ انتشار: ۲۷ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۲۷۴۵۵

تلسکوپ فضایی جیمز وب" (JWST) هنوز سالگرد پرتاب خود را جشن نگرفته که در ماه‌های گذشته، ۱۴ ریزشهاب‌سنگ به اندازه غبار به آینه طلایی آن برخورد کرده‌اند. آینه‌هایی که ۶.۵ متر هستند. عکس‌های این تلسکوپ همچنان خیره‌کننده هستند، اما پرسنل این ماموریت تصمیم گرفته‌اند که عملیات رصدی تلسکوپ را تنظیم کنند تا از برخورد مستقیم اجتناب شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"لی فاینبرگ" (Lee Feinberg)، مدیر عنصر نوری تلسکوپ جیمز وب در "مرکز پرواز‌های فضایی گادرد" (GSFC) ناسا گفت: ریزشهاب‌سنگ‌هایی که به صورت رودررو به آینه برخورد می‌کنند، تا دو برابر سرعت نسبی و تا چهار برابر انرژی جنبشی دارند. بنابراین، اجتناب از آن در صورت امکان، به افزایش عملکرد اپتیکی تلسکوپ برای چندین دهه کمک می‌کند.

متخصصان برنامه‌ریزی تلسکوپ فضایی جیمز وب می‌دانستند که باید انتظار برخورد با ریزشهاب‌سنگ‌ها را داشته باشند. بدین ترتیب، تلسکوپ برای مقاومت کردن در برابر انواع حملاتی که دانشمندان پیش‌بینی می‌کردند، طراحی شد. با وجود این، پس از یک برخورد در اواخر ماه مه که خسارات بیشتری را نسبت به مدل‌های پیش‌بینی‌شده بر جای گذاشت، پرسنل این ماموریت شروع به بررسی راه‌هایی برای کاهش اثرات برخورد کردند.

جیمز وب به طور غیرمعمولی آسیب‌پذیر است، زیرا آینه آن وسیع است و مستقیما در معرض فضا قرار دارد. آینه "تلسکوپ فضایی هابل" (HST) کوچکتر است و با یک پوشش محافظ محافظت می‌شود، اما در مورد جیمز وب، کوچک کردن آینه یا قرار دادن پوشش محافظتی روی آن می‌توانست قدرت تلسکوپ را کاهش دهد.

گروهی از کارشناسان که برای تجزیه و تحلیل تاثیر برخورد ماه مه گرد هم آمدند، به این نتیجه رسیدند که این رویداد یک شکست ناشی از بدشانسی بود، زیرا یک ریزشهاب‌سنگ با انرژی که به طور غیرمعمولی بالا بود، به صورت اتفاقی به ناحیه آسیب‌پذیرتری از آینه برخورد کرد. دانشمندان به این نتیجه رسیدند که ارزش دارد که برای کاهش بیشتر احتمال یک برخورد دیگر به سطح وسیع جمع‌آوری کننده نور، تنظیمات رصدی جیمز وب را تغییر دهند.

جیمز وب در حال چرخش به دور نقطه‌ای است که دانشمندان آن را "نقطه لاگرانژ" (Lagrange point) می‌نامند. نقطه خاص لاگرانژ جیمز وب، در فاصله ۱.۵ میلیون کیلومتری از زمین و در مقابل خورشید قرار دارد.

فضاپیما‌های دیگری قبلا در این نقطه مستقر شدند و به دانشمندان کمک کردند تا مدل‌سازی کنند که تلسکوپ ممکن است با چه تعداد ریزشهاب‌سنگ مواجه شود. دانشمندان پس از تجزیه و تحلیل برخورد ماه مه، مناطق اجتناب از ریزشهاب‌سنگ را در مسیر تلسکوپ در فضا شناسایی کردند.

از تابستان آینده که جیمز وب دومین سال عملیات علمی خود را آغاز می‌کند، هدف آن جلوگیری از قرار دادن آینه خود به سمت این مناطق هنگام رصد کردن خواهد بود. در عوض، پرسنل جیمز وب این مشاهدات را برای زمان متفاوتی از سال برنامه‌ریزی می‌کنند؛ یعنی زمانی که تهدید ریزشهاب‌سنگ کمتر باشد. مقامات ناسا خاطرنشان کردند که این تغییر جلوی علم را نمی‌گیرد، اما برنامه‌ریزی تلسکوپ را پیچیده‌تر می‌کند. بدین ترتیب، مشاهدات حساس به زمان، از جمله مشاهده اجرام در منظومه شمسی، هنوز هم می‌توانند در مناطق اجتناب از ریزشهاب‌سنگ انجام شوند.

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوری

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: جیمز وب تلسکوپ فضایی ریزشهاب سنگ جیمز وب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۲۷۴۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان یک «خطای فنی» در لبه کیهان کشف کردند

نظریه معروف اینشتین برای ۱۰۰ سال ستون اصلی فیزیک مدرن بوده و به توضیح چگونگی عملکرد گرانش در زمین و خارج از فضا کمک کرده است. علاوه بر این، مطالعات بی‌شماری در طول سال‌ها صحت این نظریه را ثابت کرده‌اند و تأیید می‌کنند که گرانش بر سه بُعد فیزیکی ما و همچنین بر بُعد چهارم زمان تأثیر می‌گذارد اما به نظر می‌رسد این نظریه در مقیاس‌های بزرگ‌تر با مشکلی جزئی همراه است.

به گزارش ایسنا، رابین ون(Robin Wen)، نویسنده اصلی این پروژه و یکی از فارغ‌التحصیلان ریاضی فیزیک واترلو، در یک مقاله دانشگاهی توضیح می‌دهد: این مدل گرانش برای همه چیز از نظریه‌پردازی مه‌بانگ گرفته تا عکاسی از سیاه‌چاله‌ها ضروری بوده است.

به نقل از اس‌اف، اما وقتی سعی می‌کنیم گرانش را در مقیاس کیهانی، در مقیاس خوشه‌های کهکشانی و فراتر از آن درک کنیم، با پیش‌بینی‌های نسبیت عام به ناسازگاری‌های ظاهری بر می‌خوریم. تقریبا انگار گرانش کاملا با نظریه اینشتین مطابقت ندارد. ما این ناهماهنگی را یک «خطای فنی کیهانی» می‌نامیم. گرانش در مواجهه با فواصل میلیاردها سال نوری حدود یک درصد ضعیف‌تر می‌شود.

این مطالعه که در مجله کیهان شناسی و فیزیک اختر ذرات منتشر شد، این احتمال را بررسی کرد که قدرت گرانش حاکم بر کل جهان(ثابت گرانشی کیهانی) کمی متفاوت از ثابت گرانشی نیوتن است که گرانش را در مقیاس‌های کوچکتر، مانند مدار سیارات اطراف خورشید را کنترل می‌کند.

نیایش افشردی، استاد اخترفیزیک در دانشگاه واترلو می‌گوید: تقریبا یک قرن پیش، ستاره‌شناسان کشف کردند که جهان ما در حال انبساط است.

هر چه کهکشان‌ها دورتر باشند، سریع‌تر حرکت می‌کنند، تا جایی که به نظر می‌رسد تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند و این حداکثر سرعتی است که نظریه اینشتین اجازه می‌دهد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که در همان مقیاس‌ها، نظریه اینشتین نیز ممکن است ناکافی باشد.

بنابراین، چرا دانشمندان چنین ایده‌ای را برای اصلاح نظریه انقلابی اینشتین در نظر می‌گیرند؟ به نظر می‌رسد برخی از نظریه‌های گرانش کوانتومی جایگزین مانند گرانش هوراوا-لیفشیتز به طور طبیعی چنین نقص کیهانی را بین مقیاس‌های بزرگ و کوچک پیش‌بینی می‌کنند. مطالعه جدید یک راه ساده برای پیاده‌سازی این اثر مانند یک پاورقی به مدل استاندارد کیهان شناسی ارائه می‌دهد.

ون و همکارانش یک پارامتر جدید به نام Omega_g معرفی کردند که تفاوت بین ثابت‌های گرانشی کیهانی و نیوتنی را اندازه می‌گیرد. آنها دریافتند که مشاهدات فعلی از ماهواره پلانک که تابش پس‌زمینه مایکروویو کیهانی را اندازه‌گیری می‌کند، مقدار Omega_g را در حدود منفی ۰.۰۱ یا حدود یک درصد تفاوت در قدرت گرانش در مقیاس‌های کیهانی در مقایسه با مقیاس‌های محلی نشان می‌دهد.

یک Omega_g منفی منجر به گرانش کمی ضعیف‌تر می‌شود و باعث انبساط کیهان در بزرگترین مقیاس می‌شود. این اثر ظریف می‌تواند چند مشکل دیرینه بین مشاهدات مختلف کیهان‌شناسی در مدل استاندارد را کمی کاهش دهد.

ون می گوید: آن را مانند پاورقی برای نظریه اینشتین در نظر بگیرید. وقتی به مقیاس کیهانی رسیدید، شرایط و ضوابط اعمال می‌شود.

افشردی می‌افزاید: این مدل جدید ممکن است اولین سرنخ در معمای کیهانی باشد که ما شروع به حل آن در فضا و زمان کرده‌ایم.

محققان هشدار می‌دهند که وجود یک نقص کیهانی بر اساس داده‌های فعلی هنوز قطعی نیست. اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری از آزمایش‌های آینده که پس‌زمینه مایکروویو کیهانی و توزیع ماده در اعماق فضا را ترسیم می‌کنند، برای تایید یا رد قطعی این شکست بالقوه نسبیت عام در انتهای کیهان مورد نیاز است.

انتهای پیام